Koheleth

Niet zonder aarzeling
kwam jij in het boek
dat heilig wordt genoemd
twijfelt aan alles
je bent fatalist
of pessimist
hedonist zelfs nihilist

rusteloos op zoek
heb jij je nooit verzoend
met wie God een naam
beeld of status gaf

uit eerbied
omdat een mens zich
daarin schromelijk vergist
heb jij die beelden
uitgewist

alles is ijdelheid
geen ijdeltuiterij wat je zocht
maar vleugje wind, lucht
waan vergankelijkheid
dat is het leven
niets meer dan een ademtocht

wordt het goede beloond
en het kwade gestraft
je wuift het weg
dit morele streven
met een ludieke zucht

drink en eet dus en geniet
in deze geleende tijd
want die gave wordt je toch
in dit absurde ijdele bestaan
door God gegeven

 

Geplaatst in Bijbelse verhalen, Gedichten, Geloof, hoop en liefde | Een reactie plaatsen

één grote Amathist

 

In de schittering van de zon
speelt de zee de dirigent
het ruisen van de golven
als achtergrondmuziek
van een schouwspel
wat ik zo vaak al zag
maar niet zo als vandaag
hemel en aarde raken elkaar
een cyclus die nooit rust

 

het publiek van eerste rang
is uitgelaten, of juist stil
met onvoorstelbare kleuren
vandaag wat extra lilalicht
bepaald de dirigent
het tempo heel geraffineerd
hoe lang zal het duren
voordat de zon, de zee tovert
in één grote amethist.

 
 
 

 

 

Geplaatst in Bewondering, Natuur en Schepping | Een reactie plaatsen

Wederkerigheid

 

Vragend kijk je me aan
ben jij het echt
wat heeft je hier gebracht
deel je even je tijd
of presenteer je
jouw afwezigheid

aarzelend blijf ik staan
alles wat je zegt
brengt mij verlegenheid
ik besef nu dat we
beide van elkaar
afhankelijk zijn
wat fijn dat je er bent
fluister je zacht

ik voel spijt en besef
dat ik in mijn leven
nooit aan mezelf
genoeg kan hebben
er ontstaat een diep
verlangen naar
wederkerigheid
nu nog leer je mij
dat ik niet kan geven
als ik niet wil
ontvangen

Geplaatst in Geloof, hoop en liefde | 5 reacties

Een merel en een kerel

Ze floot naar me
ik kleurde wat
ben dat niet gewend
brutaal keek ze me aan
haar kopje scheef
als of ze zeggen wilde
fluit je ook naar mij

ze floot nog een keer
was de moeite waard
ik dacht morgen
is ze mij vergeten
doet ze net of
ze mij niet kent
het betekend niets
ik verliet het balkon
maar zij bleef

morgen zie ik haar weer
bedacht ik fluitend
op de fiets

Geplaatst in Gedichten, Natuur en Schepping | Een reactie plaatsen

Eeuwig geheim

Zo lang op zoek
naar het geheim
wie ben je
waar was je
alle namen
kreeg jij

om het
geheim te
onthullen
verbeelden we
ons maar wat
zoeken en tasten
we naar woorden

maar dan
liefde
zo onbegrijpelijk
juist daarin
wordt het geheim
van wie je bent
nog groter

 
Geplaatst in Geloof, hoop en liefde | Een reactie plaatsen

Horizonnen

In je ogen zie ik woorden
die je niet met mij kunt delen
omdat je niet geloven wil
dat horizonnen zullen veranderen

je gezicht spreekt dat de dag
gefaald heeft weer begon met pijn
er niet in zat wat ooit
waarde nog kan hebben
de taal van je lichaam sprak
hier wil ik niet meer zijn
het kan me niets meer schelen

ik vraag je of je nog wel leeft
dan op je mond die lichte trilling
woorden diep uit je verdriet
je zegt ik hield dit zo lang stil
alles in mij roept vanuit verkilling
of ik zonder hem nog leven wil

toen die stilte was opgeheven
sprak je vol liefde over toen
je zei o ja ik weet wel wat ik mis
loslaten is nu pas echt begonnen
en dat het ook de hoogste
vorm van pure liefde is
morgen ga ik weer wat doen

Geplaatst in Liefde | Een reactie plaatsen

Slijtageslag

 

Ontzagwekkend
heft hij zich op
die rots
één bonk trots
golvende schuimkoppen
doen zijn pralende
protsheid glimmen

maar nog groter is
zijn dreiging
aan de onderkant
onzichtbaar
of soms in schimmen
wanneer je
die grootheid
wil gaan beklimmen

alsof je steeds weer
tegen het
onderbewustzijn
opbotst
waarvan je dacht
dat het er niet was

toch rondom de rots
is daar het mysterie
water dat zacht
met nog groter gezag
bij elke klots
levert zij verandering
de slijtage slag

 
Geplaatst in Filosofie, Natuur en Schepping | Een reactie plaatsen

Mladic

Er kunnen geen getuigen
worden gehoord
op het tribunaal
want die zijn vermoord

Geplaatst in Politiek, Vrede en oorlog | Een reactie plaatsen

Zijn handen

Ik kon het nauwelijks
een feest noemen
verweesde verwarring
weemoed en verdriet
leegte door eenzaamheid
niet te verbloemen

waar is mijn doel
een huiverende kilte
nu ik niets meer voel
Hem niet meer zie

ik bid om warme stilte
in mijn ontheemde hart
dat ik daarin Zijn Geest
als een zachte bries
mag horen fluisteren
steeds mag ontdekken
naar mezelf kan luisteren
soms totaal verward

vanuit de diepte met
al die zere plekken
kijk ik omhoog
nu Hij is onttrokken
aan mijn gezicht
zal ik toch nooit
in eenzaamheid verzanden
het laatste wat ik van
Hem zag

Zijn handen

Geplaatst in Geloof, hoop en liefde | Een reactie plaatsen

Gestoord heiden

Ik wil mezelf geen
christen noemen
heb zoveel moeite
met een systeem
dat mensen wil opleiden
andere leren en overtuigen
dat in dit geloof het gods wil is
als mensen moeten lijden

religie is een mondiaal geheel
en wereldwijd betekenen
christenen niet zo veel
op de markt van geloven
heeft christendom ook één kraam
daarom maar gepast bescheiden
omgaan met die naam

noem mij maar kerkganger
of bijbellezer of gestoord heiden
daar heb ik mijn hoofd en
handen vol aan
bescheiden laat ik mij steeds
door het goddelijke in elk
mens verleiden

 

Geplaatst in Filosofie, Geloof, hoop en liefde, Spiritualiteit | 2 reacties