Slijtageslag

 

Ontzagwekkend
heft hij zich op
die rots
één bonk trots
golvende schuimkoppen
doen zijn pralende
protsheid glimmen

maar nog groter is
zijn dreiging
aan de onderkant
onzichtbaar
of soms in schimmen
wanneer je
die grootheid
wil gaan beklimmen

alsof je steeds weer
tegen het
onderbewustzijn
opbotst
waarvan je dacht
dat het er niet was

toch rondom de rots
is daar het mysterie
water dat zacht
met nog groter gezag
bij elke klots
levert zij verandering
de slijtage slag

 
Dit bericht is geplaatst in Filosofie, Natuur en Schepping. Bookmark de permalink.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.