Ze lachte naar mij
die dag dat ik haar
vertelde dat ik verliefd
op haar was
die dag dat ik besefte
dat liefde geen regels
wil volgen door dit
verlegen getuigenis
die dag en al die
dagen daarna
begreep ik pas blij dat er
niets op de wereld
zo de moeite waard is
om zoiets als iets
onbereikbaars
te hebben
Nu zoveel mensen
door de dood gevonden zijn
overheerst verdriet
achter mijn woorden
kan ik alleen maar
sprakeloos zijn
o God ben ik U
bij deze ramp verloren
weet U misschien
waar ik het zoeken moet
ik niet
o mens spreekt God tot mij
ik zoek jou dit moment
want tot wie moet ik dan bidden
ook ik lijd dit leed
zo vreselijk en ongekend
voel mij zo goddeloos verloren
vertel dat aan elk mens
ik nu de onmachtige
hoop zo dat je mijn gebed
zult horen
hoe kan ik antwoord geven
op deze vragen
van dood en leven
die mij ook kwellen
help jij mij mens
als het ligt in je vermogen
om samen met mij
dan de juiste vragen
aan elkaar te stellen
(Denkend aan Sulawesi)
Hoe verloren
tekent zich het gezicht
van een kind
het verdriet wat er
diep in hakt
als je zijn of haar
knuffel afpakt
en je niet
uit kunt leggen
waarom
je zo ongevoelig bent
en blind
Met duizend poten
sleepte ik me voort
hoe dat kwam achteraf
is ooit gebleken
dat ik het bij mensen
had afgekeken
op een dag
ik weet niet meer
hoe het is gelopen
was ik in pure stress
mezelf voorbij gekropen
niemand hield mij stop
alles moest rap en vlug
tot het moment dat ik
doodziek omviel
op mijn rug
ik was totaal op
en werd een zombie pop
de dokter raadde mij
een vliegreis aan
niet veel later is de
cocon open gegaan
ik had van moeheid
absoluut geen hinder
wilde niet meer levenslang
kruipen over de grond
ik vloog weg richting
morgenstond en dacht
nee dat nooit meer
dan maar liever
een eendagsvlinder
