Cor van Vliet

Toen wist hij nog niet
dat zijn vondst op het wad
een enorme invloed op
het eiland had

hopend op een schat
opende hij een
aangespoeld vat

rode bessen rolde
over de natte grond
hij voelde zich wat verloren
ging terug naar huis

van alles op het strand
maar hij had niets
en wat hij vond
leek waardeloos

de bessen op het duin
wachtte nog een poos
maar verspreidde zich en
over heel Terschelling
kon je zien
dat met die jutter
daar op het Wad iets van
het cranberrie
tijdperk
was geboren

De kwikstaart de merel en de mus
waren al vroeg opgestaan
het was in het gefladder
hen niet ontgaan
dat weldra het ontbijt
werd klaar gezet

een campingtafel rijk gedekt en
twee stoelen stonden klaar
nog niet bemand
die éne was nog niet uit bed
kwik ging draaien met de staart
zong het hoogste lied

de schone slaper wakkerde
was dromenland vergeten
aan tafel ging de aandacht naar
kwikstaart merel en mus
die keken vragend toe
zijn jullie nu al ons
fluitconcert vergeten

we schudden nee
en strooiden brood
uiteindelijk heeft iedereen
vroeg of laat uit het nest
gezamenlijk ontbeten

Als wij niet trouw blijven aan moeder aarde
ons vastklampen aan bovenaardse hoop
heeft het leven dan nog waarde
Gods schepping staat dan te koop

mogen wij die werkelijkheid wel ontlopen
met een bovenwereld ver hier vandaan
zijn we hier dan alleen maar om te hopen
zwak ingezakt en collectief verzaken
omdat we niet verder willen of kunnen
door een tweede wereld er bij te maken
een plek waar we wel elkaar alles gunnen

is er niet één wereld met licht
schaduwnuances en eindigheid
het genesis hiernumaals deze tijd
dat scheppingsplan het blijft me raken