De plooien in je gewaad
maken je schoot groot
ruimte geef je volop
aan wat in je armen ligt
de plek waar jij snikkend
schonk zijn lieve leven
is ook de plek
waar hij nu rust
na deze gruweldaad
nu jij hem kust
in diepe eenzaamheid
zie ik aan je gezicht
zo jong zo mooi
zijn leven was maar even
het marmer lijkt zo hard
maar dat is buiten kant
niets is minder waar want
in deze harde smart is
je zachtheid puur gebleven
Met dank aan kunstenares Marijke Abbink van wie ik deze mooie tekening kreeg
een gedicht dat me raakt Cor
(prachtige tekening)
Dank je wel Martine als protestants pastor
zeg ik wel eens Maria ik aanbid haar