HOE NAĪEF IK WAS

 

Als vanouds dacht ik
een vriend te zijn
de belangrijke
steunpilaar
omdat ik je vrij liet
kon inleven in de pijn
wat is er gebeurd
heb ik gefaald

het voelde zo goed
mijn aandacht
maakte je blij

kon je soms
ook de waarheid
vertellen op z’n tijd
gaf je raad
leerde je hopen
trok je naar boven
als je naar beneden
was gehaald

jou nu beschermen
is niet meer nodig
eerst was ik de eerste
die alles van je hoorde
nu de laatste
niet te geloven
hoe naïef ik was
om me zo
op te werpen aan jou

je bent me
voorbij gelopen
keek niet meer om
want ik was overbodig
dat is waar onze band
smoorde

 

Dit bericht is geplaatst in Bezinning, Geloof, hoop en liefde. Bookmark de permalink.

1 Reactie naar HOE NAĪEF IK WAS

  1. verhavert schreef:

    rakend dicht Cor
    knuf

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.