ALS PLEISTER

Geplaatst op 19 januari 2018 door cor
 

Ik kan niet meelopen

met de gedachte dat

de tijd alle wonden heelt
sta soms stil bij onze geest
die zere plekken bedekt
met littekenweefsel
wat ons gevoel streelt
niet dat het de pijn verdrijft
maar als pleister

de pijn blijft

Dit bericht is geplaatst in Bewogenheid, Verdriet. Bookmark de permalink.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.