Ze maakte me wijs
met mooie christologisch
filosofische termen
dat God altijd
in het centrum staat
om zich over mens
en wereld te ontfermen
een soort levenspolis
de hemel in het verschiet
als een soort hoofdprijs
maar zolang de mens
in vrome religie steeds
vluchten gaat
met opgewekte liederen
en spirituele gebeden
doet het mij allemaal niets
God in ons midden of
midden onder ons is God
dat geloof is bij mij kapot
omdat ik mij heden
in de marges bevind
waar de mensen minder of
helemaal niet religieus zijn
verweven met hun lot
voel ik van binnen iets
dat de Ene
juist daar te vinden is