Het verloren ik

Je kunt het van buiten niet zien
dat ik van binnen stik
slechts een ademtocht
is zij bij mij vandaan
toch staar ik in tijdloze tijd

belangstellende liefde
tederheid en zorg
ze zijn nu niet meer
o ja ik wist wel
van onze bestendigheid
het houvast zoeken in misschien
dat ook in rook is opgegaan

telkens komen die tranen weer
huil ik om haar
of om het verloren ik

Dit bericht is geplaatst in Geloof, hoop en liefde, Liefde, Verdriet. Bookmark de permalink.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.