Categoriearchief: Geloof, hoop en liefde

Lieve God mijn eenzaamheid is dat ik niemand meer iets kan geven terwijl ik dat zo sterk verlang ben ik dan Heer alleen maar de arme die slechts ontvangen kan er niemand is die zich bij mij komt warmen lieve … Lees verder →

  Eerst slechts schoondochter in mijn ogen maar wat beweegt ze toch mooi zij treed naar voren mijn oude ogen bedrogen ik weerde haar af ze zag hoe verloren ik was klemde zich aan mij vast gaan waar u gaat … Lees verder →

Soms klinkt het vroom en heel spontaan hier moeten de neuzen één kant op staan waar komt die domheid toch vandaan ik denk dan hoe zou dat gaan want dan kijk je niemand meer aan de kerk is als één … Lees verder →

We schiepen zelf een paradijs maken ons zelf en anderen wijs dat wij de wereld sturen hoe lang het ook zal duren een tuin zo vol met dromen in verkeerde handen gekomen wij zelf zijn daar gebleven Hem uit ons … Lees verder →

  Door mijn schuld mijn grote schuld in gedachten woorden en werken maar er is geen openheid in het hart van zoveel kerken noem dan alles op voortaan waar het fout ging en hoeveel als je oprecht voor God wil … Lees verder →

Een nieuwe taal moeten we spreken en die ook durven leren als al die zekerheden gaan verbleken zullen zwevers weer terugkeren dus laat die nieuwe kerk maar komen waar twijfel geloofshouding mag zijn een plek waar mensen kunnen dromen er … Lees verder →

Zou de Eeuwige niet groot genoeg zijn om uit allen ook uit het donkerste wat bij ons vaak diep verborgen zit iets goeds kan en wil laten ontstaan zou de Aanwezige niet groot genoeg zijn om zin te geven aan onze … Lees verder →

Je was de grens over op weg naar mijn hart in gedachten zat Je bij de bron van Jacob meer was er niet wat we samen hadden ik schrok van Je alleen wilde ik zijn gewoon met mezelf Je vroeg … Lees verder →